🎯 Odbudowa Kości Pod Implanty Forum

Implant zębowy można nazwać swoistą protezą zęba, której głównym zadaniem jest odbudowa brakującego uzębienia. Wszczepienie implantu przeciwdziała zanikowi kości, a dodatkowo implanty stomatologiczne są o wiele bardziej komfortowe w użytkowaniu niż standardowe protezy. Jakie są wskazania do założenia implantu i ile może to Etap IV – Odbudowa protetyczna na implancie. Odbudowa protetyczna na implancie jest etapem, w którym najczęściej będziemy odwiedzać gabinet stomatologiczny. Implant zrasta się z kością w czasie od 3 do 6 miesięcy. Gdy nadejdzie czas na wizytę kontrolną, lekarz implantolog odsłoni implant i dołoży do niego śrubę gojącą. Swą trwałość implanty mają ze względu na odporność na moc nacisku podczas posiłków. Biorąc pod uwagę trwałość i bardzo podobny wygląd do prawdziwych zębów, implanty zębów są bardzo często polecanym przez stomatologów uzupełnieniem protetycznym. Implanty stomatologiczne – odbudowa kości Odbudowa kości. Zabiegi odbudowy kości stosuję w leczeniu implantologicznym, jako etap poprzedzający implantację, który umożliwia przygotowanie odpowiedniego podłoża dla implantów. Odpowiednio przeprowadzony zabieg odbudowy kości umożliwia uzyskanie stabilnego i trwałego efektu leczenia implantologicznego — równocześnie pozwala Dr Anna Grabowska mówi o tym, kiedy można założyć implanty i w jaki sposób o nie dbać. Implanty zębowe są bardziej wytrzymałe niż zęby naturalne, integrują się z kością. Z filmu dowiesz się również, czy trzeba je wymieniać, jeśli mamy implanty wiele lat. Cena implantów zębów całej szczęki jest uzależniona od tego, na ilu implantach będzie stabilizowana proteza. Jeśli na dwóch, trzeba będzie zapłacić średnio 8 tys. zł. Proteza na czterech implantach to już wydatek rzędu nawet 20 tys. zł. Średnia cena implantów całej szczęki w przypadku protezy stabilizowanej na sześciu Implantologia. Implantami stomatologicznymi nazywamy niewielkie śrubki, które zastępują korzeń utraconego zęba. Implanty zębowe wszczepiane są w kość żuchwy lub szczęki, po czym wykonuje się uzupełnienie protetyczne, które imitować będzie naturalne zęby pacjenta. Zależnie od indywidualnych uwarunkowań pacjenta uzupełnieniem Odbudowa kości pod implanty – podstawowe informacje; Jak długo boli po wszczepieniu implantu zęba i jak sobie z tym radzić? Implant zęba a wysiłek fizyczny – kiedy i na jak długo przerwać treningi? Wiadomo, że genetyczne podłoże paradontozy jest faktem, a skłonności genetyczne może posiadać nawet 30- 50% populacji. Dziedziczymy jednak tylko skłonności, podatność do rozwoju paradontozy, nie dziedziczymy więc choroby bezpośrednio. Nie ma jednego genu, który powodowałby zwiększone ryzyko wystąpienia choroby dziąseł. Zabieg sterowanej regeneracji kości jest uprzednio dokładnie planowany, między innymi na podstawie zdjęć RTG. Zabieg odbywa się w znieczuleniu miejscowym, a jego czas trwania jest zależny od tego, jaką ilość kości należy odbudować. Podczas zabiegu rozcinane jest dziąsło i lekarz dostaje się do kości, której brakuje. Odbudowa k oś ci. Zanik kostny pojawia się zawsze po usunięciu zęba i jest to proces, który postępuje w miarę upływu czasu. Jeżeli natychmiast po utracie zęba nie przeprowadzono zabiegu implantacji, jego późniejsze wykonanie wymaga przygotowania podłoża kostnego pod implant, czy li augmentacji kości. W niektórych jednak przypadkach, gdy mamy do czynienia ze znacznym ubytkiem masy kostnej, pojawia się konieczność przeszczepu kości. Jest to procedura bardzo czasochłonna i kosztowna. Metoda mocowania protezy na Implantach, polega na precyzyjnym umieszczeniu czterech implantów, które są zaprojektowane w taki sposób, by można było je NJJT. Ilość kości jest sprawą kluczową dla zabiegu wszczepienia implantów. Utrata zębów powoduje zmiany w jamie ustnej nie tylko pod względem estetycznym, ale i zdrowotnym. Nieuzupełniony brak prowadzi do postępującego zaniku kości, co z kolei negatywnie wpływa na sąsiednie zęby. Brak oparcia może sprawić, że i one zaczną się ruszać, a w efekcie wypadać. Dlatego też uzupełnienie luk jest takie ważne. Aby zabieg wszczepienia implantów zębowych był możliwy, w miejscu wszczepu musi być wystarczająca ilość kości. Bywa jednak tak, że pacjenci chcący uzupełnić brak implantem mają zbyt małą ilość kości. Na szczęście to nie wyklucza ich całkowicie, aby implant dobrze się przyjął i zachował w dobrym położeniu. Zanik kości można odbudować. Nowoczesne materiały dostępne w stomatologii pozwalają dentyście nie tylko na uzupełnienie braku kostnego. Stosowany materiał najczęściej sprzyja naturalnemu przyrostowi kości. Właśnie dlatego zabiegi sterowanej regeneracji kości stały się znane i stosowane przez najlepszych dentystów. Taki sposób odbudowy kości przed wszczepieniem implantów jest całkowicie bezpieczny, a dentysta wykonuje go przy znieczuleniu miejscowym. Stomatolog umieszcza specjalny materiał w obszarze dotkniętym zanikiem, a następnie zabezpiecza go specjalną membraną. Na pełną odbudowę kości pod implanty niestety trzeba poczekać ok. 3-6 miesięcy. Po upływie tego czasu dentysta może bezpiecznie wszczepić implant. Po utracie zęba następuje fizjologiczny proces zaniku kości, w której był on umocowany. Proces ten jest związany z ustaniem fizjologicznej funkcji części policzkowej zębodołu. Według niektórych autorów zanik obejmuje 50–60% zębodołu w wymiarze policzkowo-językowym oraz na wysokość 25–30% wyrostka w ciągu pierwszych trzech miesięcy od usunięcia zęba; następnie tempo zaniku maleje do 1% w ciągu roku. Zanik kości doprowadza do bardzo nieprzyjemnych dla pacjenta konsekwencji. Najpoważniejszy problem stanowi konieczność zastosowania protez w wypadku rozległych braków zębowych, bezzębia lub braku zębów bocznych w żuchwie. W takich sytuacjach jedynym utrzymaniem dla protezy jest kość. Niestety, jak wspomniałam, kość zanika zaraz po usunięciu zęba i ten proces postępuje z roku na rok, a z wiekiem tempo zaniku rośnie. Ponadto u każdej osoby tempo zaniku kości jest inne i uzależnione od ogólnego stanu zdrowia i chorób przewlekłych (np. niekontrolowanej cukrzycy, miażdżycy, choroby Reynauda, przewlekłej niewydolności krążenia), stanu odżywienia (otyłość lub skrajne niedożywienie) i ewentualnych niedoborów witamin (np. brak witaminy C) i mikroelementów, poziomu stresu, przyjmowanych leków (np. steroidów i leków cytotoksycznych stosowanych w chemioterapii nowotworów) oraz od stężenia hormonów (w artykule pt. „Zanikanie kości po utracie zębów” dokładniej opisałam proces zanikania kości po usunięciu zęba). Dlatego może się zdarzyć, że u 50-letniego pacjenta, który utracił zęby w wieku 30 lat, kość wyrostka zębodołowego prawie zupełnie zaniknie. W takim przypadku proteza nie ma się na czym trzymać i przy każdym, nawet najmniejszym ruchu zaczyna się poruszać (więcej na ten temat znajdą Państwo w artykułach pt. „Dlaczego trzeba uzupełniać brakujące zęby?”, „Rodzaje uzupełnień protetycznych” oraz „Implanty”). Niestety pacjenci wielokrotnie rozumieją tą sytuację dopiero w momencie gdy stają się nieszczęśliwymi użytkownikami protez ruchomych, i obwiniają dentystę, że nieprawidłowo je wykonał. Następnie idą do kolejnych 5 lekarzy, którzy wykonują kolejne, równie bezużyteczne zestawy protez. I dopiero po wydaniu bardzo dużej kwoty pieniędzy rozumieją swój błąd z młodości (usuwanie, a nie leczenie zębów). Wtedy muszą szukać innych rozwiązań. W takim przypadku w zasadzie jedyną możliwością ustabilizowania protezy w jamie ustnej jest zastosowanie wszczepu śródkostnego, czyli implantu. I to jednak wiąże się z problemami. Pierwszy to problem natury ekonomicznej. Odbudowa zębów z zastosowaniem implantów może osiągnąć cenę dobrej klasy samochodu. Drugi problem stanowią przeciwwskazania do stosowania implantów. Należą do nich na przykład: cukrzyca i inne ciężkie schorzenia ogólne, nowotwór umiejscowiony w okolicy miejsca implantacji oraz jego leczenie przez napromienianie, leczenie bisfosfonianami doustnie co najmniej przez 3 miesiące, a przez dowolny okres dożylnie (bisfosfoniany stosuje się w leczeniu osteoporozy, choroby Pageta kości i w terapii niektórych nowotworów), zespoły uszkodzeń mózgowych, choroby psychiczne i demencja starcza. Ostatnie bezwzględne przeciwwskazanie stanowi niedostateczna ilość kości wyrostka zębodołowego przy jednoczesnym braku możliwości augmentacji (czyli dodania/dobudowy) kości. (Więcej na temat przeciwwskazań do stosowania implantów znajdą Państwo w artykule pt. „Implanty”. Dlatego, jeśli istnieje taka możliwość, to lepiej zapobiegać niż leczyć zęby. Jeśli natomiast nie ma możliwości leczenia zęba, ponieważ jest zbyt zniszczony, dentysta może rozważyć zastosowanie któregoś ze sposobów zabezpieczenia zębodołów lub wykonanie zabiegu atraumatycznego usunięcia zęba. Podstawowe metody zabezpieczenia zębodołów Po usunięciu zęba lekarz może zaproponować: wprowadzenie materiału kostnego lub kościozastępczego w głąb ubytku i pozostawienie go w tej formie bądź pokrycie go błoną śluzową; poniżej znajduje się opis materiałów kostnych i kościozastępczych zastosowanie błon zaporowych resorbowalnych i nieresorbowalnych w przypadku ubytków po usunięciu małych i średnich zębów (np. siekaczy); błonę zaporową można wykonać z materiału resorbowalnego lub nieresorbowalnego łączne zastosowanie materiału kostnego, kościozastępczego i błon zaporowych, co według wielu autorów jest najwłaściwszym sposobem postępowania. Minusem tej metody jest cena zarówno potrzebnych materiałów, jak i samego zabiegu. Koszt najpopularniejszego materiału wynosi około 300 zł za 0,5 cm3. W wielu przypadkach taka ilość nie jest jednak niewystarczająca i cena wielokrotnie wzrasta. Sterowana regeneracja kości (GBR) W wybranych przypadkach istnieje możliwość odbudowy kości. Do słownika stomatologicznego wprowadzono termin „sterowana regeneracja kości” (GBR – guided bone regeneration – lub BTR – bone tissue regeneration), który oznacza odbudowę kości. W 1998 roku została opracowana triada Lyncha, obejmująca trzy czynniki niezbędne do zapoczątkowania procesu odbudowy kości. Należą do nich: obecność rusztowania dla wzrostu kości (czyli na przykład bloczku kostnego), obecność komórek, które indukują rozwój kości, oraz substancji, które wpływają na gojenie kości (opis procesu gojenia kości w: Gojenie kości). W stomatologii stosuje się kilka rodzajów „rusztowań”. Można je podzielić ze względu na dawcę i na materiały; są to rusztowania: autogenne – kość pobrana od pacjenta, a następnie wszczepiana mu w miejsce biorcze; taki materiał jest najbardziej korzystny; kość może być pobierana z okolicy żuchwy, znajdującej się normalnie za ostatnimi zębami trzonowymi, z okolicy bródki, okolicy guza szczęki (położony do góry od górnych zębów trzonowych); większą ilość materiału można uzyskać z talerza biodrowego, kości piszczelowej (jednej z kości podudzia) lub z kości pokrywy czaszki – te miejsca pobrania wymagają jednak hospitalizacji pacjenta, a kości pokrywy czaszki nie są preferowane także z powodów estetycznych izogenne – kość do przeszczepu pobrana od osoby identycznej pod względem genetycznym, czyli od bliźniaka jednojajowego allogenne – kość pobierana od innego przedstawiciela tego samego gatunku, czyli od innego człowieka; wiąże się z ryzykiem wystąpienia reakcji alergicznej oraz przeniesienia chorób zakaźnych w przypadku niedostatecznego przestrzegania procedur; taką kość uzyskuje się z banków kości w postaci bloczków, wiórków lub proszku; w celu poprawy możliwości regeneracji kość stosuje się w połączeniu z osoczem bogatopłytkowym, rekombinowanymi specjalnymi białkami kości oraz własnym szpikiem kostnym pacjenta; ksenogenne – kość pozyskiwana od osobników innego gatunku, najczęściej bydła lub świń; niektórzy autorzy kość wołową zaliczają do naturalnych hydroksyapatytów ze względu na proces przygotowania, w którym eliminowane są wszystkie komórki i białka; te preparaty dostępne są w postaci bloczków oraz drobno- i gruboziarnistych granulatów; ze względu na wyeliminowanie z tych preparatów białek w słabo ukrwionych obszarach nie zawsze występuje ich „wgojenie”; jednym z najpopularniejszych i najczęściej stosowanych materiałów pochodzenia bydlęcego jest Bio-Oss alloplastyczne – naturalne lub syntetyczne ciała obce. Według niektórych autorów materiały alloplastyczne są kościopodobne, a pozostałe materiały (czyli autogenne, izogenne, allogenne i ksenogenne) to materiały kościopochodne. Odbudowa kości pod implanty Na czym polega odbudowa kości pod implanty? Odbudowa kości pod implanty jest procedurą wymaganą w przypadkach, gdy po utracie zęba kość zaczęła zanikać i jest zbyt cienka lub miękka. Aby utrzymać implant zębowy na miejscu. Zabieg ten nazywa się augmentacją kości. Polega na sterowanej regeneracji tkanki kostnej w miejscach, gdzie jest niewystarczająca. Problem ten dotyka około 25% osób z brakującymi zębami. Wskazania do odbudowy kości pod implanty Po zaplanowanym leczeniu implantoogicznym, kiedy brakuje zęba lub jest on wycofany z kości wyrostka zębodołowego. Kość, która wspiera korzenie, dziąsła i zęby, ostatecznie zaczyna zanikać. Powodując z czasem przesunięcie i opadanie rysów twarzy. To następnie stwarza potencjalne problemy, takie jak ból w jamie ustnej, niemożność prawidłowego mówienia lub odpowiedniego żucia pokarmu. Przyczynami zaniku kości oprócz usunięcia zęba zdecydowanie są: paradontoza i inne choroby przyzębia, źle dopasowane uzupełnienia protetyczne, brak prawidłowej higieny jamy ustnej. Metody odbudowy kości pod implanty Dwoma głównymi metodami odbudowy kości jest pobranie przeszczepu z własnego materiału kostnego, np. z bródki lub z użyciem materiałów kościopodobnych. Metoda pierwsza jest stosowana coraz rzadziej. Na rynku stomatologicznym pojawia się coraz więcej materiałów syntetycznych i pochodzenia naturalnego. Materiały dopasowują się do kości człowieka, a ich wprowadzenie jest mniej inwazyjne, niż wykonując zabiegi z przeszczepem własnym. Przebieg zabiegu augmentacji kości Augmentacja kości jest to zabieg typowo chirurgiczny. Wymaga od lekarza implantologa i współpracującej z nim asysty zachowania pełnej sterylności, ostrożności i dokładności. Zabieg można wykonać, używając materiałów syntetycznych lub naturalnych pochodzenia zwierzęcego (kość wołowa). Wszystkie zabiegi chirurgiczne i implantologiczne zawsze odbywają się po podaniu znieczulenia miejscowego. Gdy znieczulenie zacznie działać, lekarz rozcina dziąsło i dostaje się do kości. W tym czasie wiórki materiału mieszane są z krwią Pacjenta lub solą fizjologiczną. Po wprowadzeniu go na miejsce materiał przykrywany jest membraną kolagenową po to, aby zabezpieczyć materiał kościotwórczy przed przemieszczeniem. Nowa tkanka kostna powstaje po 3-6 miesiącach i wówczas wtedy może być w pełni obciążona implantami stomatologicznymi. Chociaż zabieg wydaje się bardzo trudny i bolesny, dzięki zastosowaniu znieczulenia stomatologicznego Pacjent w trakcie i po zabiegu nie odczuwa ani dolegliwości bólowych, ani dyskomfortu. Różnorodne są elementy, które decydują o decyzji terapeutycznej dotyczącej zębów u pacjentów z zapaleniem przyzębia. Heroiczna walka o zachowanie zęba dotkniętego tą chorobą czy jego ekstrakcja i przyjęcie opcji implantacji za preferencyjną? To dylemat częstszy i poważniejszy, od kiedy coraz częściej jest mowa o implantach o zadowalającej prognozie długoterminowej, a względy ekonomiczne gabinetu nie pozostawiają złudzeń co do korzyści płynących z ich wyboru. Zmiany, jakie dokonały się w ostatnich latach, dotyczące etiologii chorób przyzębia, a tym samym modyfikujące metody ich leczenia i poprawiające prognozę oraz równoległe postępy w zakresie implantologii, spowodowały zmianę w postrzeganiu prognozy krótko- i długoterminowej zębów pacjentów dotkniętych chorobami Zdarza się, że zbyt często pozostawiane wcześniej zęby o prognozie wątpliwej czy nawet niekorzystnej, by odwlec w czasie ewentualne niepowodzenie ruchomego uzupełnienia protetycznego, dzisiaj bywają zbyt pochopnie usuwane i zastępowane implantami. Tylko prawidłowa diagnoza, rozważenie wszystkich czynników ryzyka – miejscowych i ogólnych – oraz (a może przede wszystkim) znajomość oczekiwań pacjenta, także tych w zakresie estetyki, mogą pozwolić na wybór właściwej terapii. Zachowanie zębów własnych pacjenta winno być zawsze priorytetem! Decyzję o usunięciu zęba ze wskazań parodontologicznych podejmuje się często na początku leczenia. Dotyczy to przede wszystkim tych zębów, które są w bardzo zaawansowanym stadium choroby i które równocześnie nie mają znaczenia strategicznego. W przypadku pozostałych zębów (bez względu na zaawansowanie choroby) koniecznie należy odczekać na odpowiedź tkanek na rozpoczętą terapię. U pacjentów, u których mimo podjętych działań leczniczych nie obserwuje się oczekiwanej poprawy stanu tkanek przyzębia, warto powtórnie przeprowadzić skrupulatną diagnozę (zarówno miejscową, jak i uwzględniającą ogólny stan zdrowia). Konieczne jest też drobiazgowe przeanalizowanie przestrzegania zasad higieny oraz codziennej diety. W niektórych przypadkach warto się zastanowić, czy terapia mogła być prowadzona nieprawidłowo. Warto również wówczas rozważyć uzupełnienie diagnostyki o testy mikrobiologiczne (PCR) i immunologiczne, dostarczające informacji o czynnikach ryzyka, a tym samym pomagające w określeniu bardziej prawdopodobnej prognozy leczenia, np. test genetyczny PST (Medical Science Systems). Dzięki niemu można stwierdzić, czy pacjent jest nosicielem genotypu odpowiedzialnego za nadprodukcję IL-1. Genotyp taki predysponuje bowiem do szybszej progresji choroby, a tym samym poważniejszej destrukcji tkanek przyzębia. To niewątpliwie bardzo cenny czynnik prognostyczny, identyfikujący osoby bardziej wrażliwe na obecność płytki bakteryjnej. Uwaga, nie jest to test diagnostyczny! Zidentyfikowanie dodatkowych czynników ryzyka pozwala na wprowadzenie u pacjenta zindywidualizowanej, celowanej i bardzo agresywnej terapii. Wówczas szansa na sukces jest większa. Ponieważ dotychczasowe badania nie wykazały istnienia związku między pozytywnym genotypem IL-1 a wszczepionymi implantami, wydaje się, że właśnie u takich pacjentów implanty mogą się okazać korzystniejszym rozwiązaniem. Pozwala to na zaoszczędzenie kości wyrostka zębodołowego i wyeliminowanie skomplikowanego i długiego leczenia periodontologicznego. Natomiast priorytet zachowawczego traktowania zębów dotkniętych chorobą przyzębia jest łatwiejszy do zastosowania w sytuacji, gdy pacjent rygorystycznie przestrzega higieny jamy ustnej, a efekt estetyczny należy u niego do drugorzędowych. A znów finanse nie przekładają się na wymóg jednorazowej, ostatecznej i długoterminowej funkcjonalnie rekonstrukcji protetycznej. Z czynników miejscowych decydujących o pozostawieniu zęba lub jego usunięciu najważniejsze jest badanie kliniczne. Konieczne jest tutaj zgłębnikowanie kieszonek oraz ocena bilansu radiologicznego. Głębokość kieszonek dziąsłowych pozwala ocenić poziom utraty więzadła, a zdjęcia RTG uzupełniają informację o typ resorpcji, ewentualną patologię korzeni i miazgi zębowej. Badanie tomograficzne i skaner są zalecane tylko w przypadku, gdy ekstrakcja zęba miałaby poprzedzać z góry przewidywaną implantację. Rutynowe leczenie periodontologiczne nie wymaga korzystania z TK ani CBCT. Ruchomość zęba, podobnie jak wygląd dziąsła wokół niego w trakcie badania klinicznego mają znaczenie drugorzędowe. Stopień ruchomości nie ma dużej wartości diagnostycznej i nie ma wpływu na prognozę! Bardzo duże znaczenie strategiczne dla zęba mają: rozległość zmiany kostnej, stopień zajęcia furkacji (dotyczy zębów odcinka bocznego), ewentualne złamania, bliskość sąsiednich korzeni, obecność węzłów urazowych, położenie zębów mądrości oraz potrzeba estetyki. Funkcja oraz znaczenie strategiczne zęba Ząb nieposiadający antagonisty, ze znacznym zniszczeniem struktur podtrzymujących, w sytuacji gdy odtworzenie jego funkcji jest niemożliwe lub nie musi być brane pod uwagę ze względów okluzyjnych, należy usunąć. Pozostawienie go z myślą o ewentualnym wykorzystaniu wymaga niejednokrotnie skomplikowanego leczenia przy czysto hipotetycznym sukcesie długoterminowym. Planując uzupełnienie protetyczne, niektóre z zębów o prognozie wątpliwej, które nie są niezbędne w rekonstrukcji protetycznej, również należy usunąć. Jeżeli jednak ząb może pomóc w wykonaniu funkcjonalnego uzupełnienia, okres obserwacji po zastosowanej terapii konieczny do podjęcia ewentualnej decyzji o pozostawieniu go lub usunięciu nie powinien być krótszy niż sześć miesięcy, a najlepiej rok. Stopień zaawansowania choroby Destrukcja kości sięgająca przywierzchołkowej wysokości korzenia lub nawet większa nasuwa często wskazanie do ekstrakcji. Nie zawsze jednak jest ona konieczna. Zęby jednokorzeniowe ze zmianami zaawansowanymi (ważne z punktu widzenia estetyki) mogą być skutecznie unieruchomione za pomocą stałej (najlepiej wewnątrzzębowej) szyny. Już sam fakt nieplanowania uzupełnienia protetycznego jest wskazaniem do ich zachowania. Paradoksalnie to właśnie głównie cechy estetyczne i funkcjonalne odcinka przedniego są trudne do uzyskania przy implantacji. Skłaniają więc one do podjęcia decyzji o pozostawieniu takich zębów parodontalnych i podjęciu próby przynajmniej odsunięcia w czasie decyzji o ekstrakcji. Ważne, by przy stanach najbardziej zaawansowanych podejmować decyzje, opierając się szczególnie na diagnozie wynikłej z badania klinicznego, gdyż na diagnozie radiologicznej zmiany periodontologiczne wraz ze zmianami pochodzenia endodontycznego mogą zbytnio skłaniać do decyzji o ekstrakcji. Nieraz byłoby to zbyt pochopne. Pozostawienie zębów o wątpliwej lub złej prognozie wymaga uwzględnienia ryzyka dużej resorpcji otaczającej kości wyrostka. A to może tylko utrudnić lub wydłużyć później czas wykonania rekonstrukcji protetycznej lub nawet uniemożliwić implantację i w konsekwencji narazi na niepowodzenie ostateczny rezultat kompleksowego leczenia. Taka zaawansowana, uogólniona choroba przyzębia, z brakami zębowymi, której terapia kończy się wykonaniem mostu kompletnego z wykorzystaniem zarówno implantów, jak i zębów własnych pacjenta, jak dotąd wciąż wywołuje wiele dyskusji. Odmienna ruchomość implantów w porównaniu z uzębieniem naturalnym niesie ze sobą szczególne problemy biomechaniczne. Jej celem jest przecież kontrola ruchomości uzębienia własnego pacjenta i przeciwstawienie siłom żucia. Konieczne jest więc tutaj uzyskanie zrównoważonej okluzji. Nieodzowne są również współpraca pacjenta i przestrzeganie regularnych wizyt kontrolnych. Autorzy nie są zgodni co do rezultatów klinicznych takich mostów. Są doniesienia o satysfakcjonujących wynikach długoterminowych, a także o limicie funkcjonalności od 5 do 10 lat. Jako główne przyczyny niepowodzeń wymienia się tutaj te natury biomechanicznej. Pęknięcia, złamania pionowe, często próchnica zębów własnych czy nawrót choroby przyzębia – oto komplikacje skracające funkcjonalność mostu kompletnego. Dotychczasowe obserwacje sugerują, że podejmując się wykonania tego typu konstrukcji, najbezpieczniej jest wykorzystać ząb bez zaznaczonej ruchomości, niewymagający leczenia endodontycznego i protetycznej odbudowy korony. Jeśli chodzi o implanty, filary takiego mostu, elementami trudnymi do analizy są: uzyskanie prawidłowej osi implantacji przy niewielkiej objętości kości w odcinkach tylnych po przeprowadzonych ekstrakcjach zębów objętych chorobą przyzębia, komplikacje natury estetycznej w odcinku przednim, wciąż istniejące ryzyko infekcji bakteryjnej wokół implantów (periimplantitis) u pacjentów perio. Furkacje klasy II i III W przypadku II klasy furkacji standardowym postępowaniem jest wykonanie kiretażu. Często jednak stan miejscowy nie ulega poprawie i po dwó... Artykuł jest dostępny w całości tylko dla zalogowanych użytkowników. Jak uzyskać dostęp? Wystarczy, że założysz bezpłatne konto lub zalogujesz się. Czeka na Ciebie pakiet inspirujących materiałow pokazowych. Załóż bezpłatne konto Zaloguj się Mam pytanie do lekarzy w zwiazku z implantami a szczególnie z augmentacją kosci szczęki. Taki zabieg zaproponował mi lekarz na wizycie konsultacyjnej . 10 lat straciłem zęby na górze i nosze sztuczną sczęke która lata i spada. Mam za malo dziąseł i mam miec robiony taki zabieg. Chciałbym zapytać przede wszystkim czy augmentacja kości to bolesny zabieg i czy jest on przeprowadzany pod narkozą czy jedynie w znieczuleniu miejscowym? I jak długo po zabiegu augmentacji utrzymuje się ból? Oprócz tego chciałbym się dowiedzieć czegoś więcej na temat zabiegu augmentacji kości szczęki. Jakie są opinie o augmentacji, jak wygląda kwestia rekonwalescencji po zabiegu i w końcu w jaki sposób przebiega sam zabieg i ile trwa? Czy po augmentacji kości szczęki mogą wystąpić jakieś powikłania? I jaka jest cena augmentacji? Dziękuję za odpowiedzi i pozdrawiam, Kazimierz. MĘŻCZYZNA, 26 LAT ponad rok temu Domowe sposoby na afty Wszystkie zabiegi wykonuje się w znieczuleniu a po zabiegu pobiera się antybiotyk i ew. leki przeciwbólowe. Pozdrawiam 0 Witam! Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu, w związku z tym jest bezbolesny. Po zabiegu można stosować doraźnie leki przeciwbólowe oczywiście tylko wtedy kiedy będzie taka potrzeba. 0 Witam. Zabiegi te wykonuje się najczęściej w znieczuleniu miejscowym, więc są one bezbolesne. W trakcie zabiegu, w razie potrzeby, można dodać znieczulenia by miał Pan komfort leczenia zachowany. Pozdrawiam, lekarz implantolog, specjalista chirurgii szczękowo-twarzowej Tomasz Bigas 0 Witam serdecznie, zabieg augmentacji kości wykonuje się w znieczuleniu miejscowym, więc powinien być on bezbolesny. Przez kilka dni po zabiegu jednak może (choć nie musi) występować ból okolicy augmentowanej. Pozdrawiam 0 Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Wszczepienie implantu zęba przy stosowaniu leków na alergię i astmę – odpowiada Lek. Izabela Ławnicka Tytanowe implanty zębów a zabiegi w kriokomorze – odpowiada Lek. dent. Marta Hryncewicz Pytanie o wszczepienie implantów zęba – odpowiada Lek. dent. Agata Duda Odrzucenie implantu zęba – odpowiada Lek. dent. Bogdan Jaremczuk Czy osoba z 18-letnim bezzębiem może mieć implanty? – odpowiada Lek. dent. Grzegorz Ziętek Zacienienie zatoki po założenie implantów zębowych – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski Możliwość wszczepienia implantów zębowych podczas leczenia uzupełniającego herceptyną – odpowiada Lek. dent. Danuta Mackiewicz Przebieg usuwania ósemek – odpowiada Lek. dent. Karolina Michalska-Bałaga Czy nienoszenie protezy mogło spowodować zanik kości? – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski Czy usunięcie zęba w narkozie boli? – odpowiada Lek. Marta Gryszkiewicz artykuły Leczenie implantologiczne systemami: Branemark, Alpha Bio, Replace, Frialit, Straumann,Camlog, 3i, Ankylos Leczenie implantologiczne wydaje się obecnie najle Podniesienie zatoki szczękowej - charakterystyka, cena, wskazania, komplikacje Podniesienie zatoki szczekowej jest innowacyjnym i Miniimplanty - charakterystyka, przebieg zabiegu, zalety, wady Miniimplanty wykonuje się między innymi w przypadk

odbudowa kości pod implanty forum